Rit terug naar Kanchanaburi

14 januari 2016 - Kanchanaburi, Thailand

Vandaag ging de rit terug naar Kanchanaburi, waar we een groot gedeelte van de route langs de "death railway" reden, met het beruchtste deel die de "hellfire pass" heet. Daar hebben we dan ook 2 geocaches gelogd en even stilgestaan bij een heel ander aspect van de Thaise geschiedenis, nl wereldoorlog 2. Waarom deze plaatsen een bezoek waard zijn en het nodige respect verdienen ga ik proberen verduidelijken met een sumiere uitleg.

 

Tijdens WO 2, terwijl de Duitsers in Europa landen aan het annexeren waren, deden de Japanners hetzelfde in de Stille Oceaan. Ze veroverden Singapore, Indonesië, Vietnam, Laos, Thailand, Cambodja en Birma, en wilden ook India binnenvallen. Daarvoor hadden ze echter een bevoorradingslijn over vasteland nodig omdat dit over zee te lang en te kwetsbaar zou zijn. Ze besloten op 60 dagen een spoorlijn te leggen van Bangkok tot in Chittagong (Myanmar). Daarvoor zouden ze de 60000 krijgsgevangenen gebruiken die ze hadden. Het traject liep echter door woest en dichtbegroeid gebied en de bouw kreeg veel vertraging. Ze ronselden dan nog 200000 plattelandsbewoners van Thailand en Birma onder valse beloftes van veel geld en goede huisvesting. Ze werden echter in werkkampen langs de spoorlijn aan de Kwai gestoken waar ze met hamers, beitels en boren het traject voor de treinbedding moesten uithouwen. Door honger, ziektes en ontbering stierven er 12000 krijgsgevangenen en 60000 arbeiders, waarbij de "helfire pass" het gedeelte met de meeste doden was. Over oorlogsmisdaden gesproken!! De Japanners hun opmars werd uiteindelijk gestopt door de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki. 

 

Ook hier heeft de oorlog dus diepe sporen nagelaten. Onder de krijgsgevangenen waren vele Britten, Australiërs, Amerikanen en Nederlanders, die allemaal hun herdenkingsgraven gekregen hebben in Kanchanaburi, Chungkai en Thanbyuzayat. Hier worden nog elk jaar herdenkingsplechtigheden gehouden om deze mensen te eren.

Ditmaal dus geen avonturen, maar een stukje Thailand dat we niet mochten overslaan.

Foto’s

3 Reacties

  1. Jan Proost:
    15 januari 2016
    Mooi geschreven en ook mooie foto s nu ben ik ook een beetje wijzer over de cultuur van Thailand jullie zijn echte avonturiers en ik vind het leuk jullie langs deze weg te volgen ik geniet er van op afstand nog veel reis plezier alle vier !!!!!!!
  2. Theo Puts:
    15 januari 2016
    Hele mooie verhalen en hele mooie foto's, ik geniet er ook van ( op afstand ).
    Rudi of Suzan, kan ik jullie privé een mailtje sturen?
    of kan er alleen maar gereageerd worden via de blog?
  3. Paul en Rosa:
    16 januari 2016
    Ik vond deze blog zeer interessant, want nu weet ik ook , hoe het kwam dat er zoveel
    indonesiers naar nederland kwamen tussen de jaren 1945-1950.